Taleyi xoş insan gǝlsǝ dünyaya,

Onun gǝtirdiyi dövran gülǝrmiş.

Loğman gǝlsǝ bir xǝstǝnin yanına,

Xǝstǝ sağalarmış, loğman gülǝrmiş.

Hǝr kimin dünyada taleyi gülsǝ,

Sinǝsindǝn lǝ`lü-gövhǝr süzülsǝ.

Azad günlǝrinin qǝdrini bilsǝ,

Dövran sevinǝrmiş, zaman gülǝrmiş.

Sǝn heç vaxt dünyada gülmǝ bir kǝsǝ,

Namǝrdlǝr istǝyǝr basdığın kǝsǝ.

Zamanǝ bǝd gǝlib mǝrdlǝr büdrǝsǝ,

Namǝrdlǝr ǝl çalıb yaman gülǝrmiş.

Qafil olma, könül, xoş günlǝr ara!

Eşqini verginǝn doğma diyara,

Bir ox düzgün gedib dǝysǝ şikara,

Sǝyyad sevinǝrmiş, kaman gülǝrmiş.

Hüseyn, sǝn dağların zirvǝsindǝn aş,

Döyüş meydanına hünǝrlǝ yanaş,

Kömǝk elǝmǝsǝ qardaşa-qardaş,

Kǝnardan ǝl çalıb düşman gülǝrmiş.